Hay.. one of those days na hindi mo maiwasang mag EMO.. minsan sa dami ng problema ko hindi ko alam kung matatawa nalang ba ko o ano.. kasi alam ko choice ko naman to.. kung baga effects ng mga actions ko before.. no one to blame sabi nga nila.. kaya nga minsan pag may problema ko.. mas gusto ko nalang sinasarili kahit parang sasabog na ung dibdib mo.. gusto mong ilabas pero wala kang mapaglabasan.. minsan kasi iniisip mo.. kahit naman masabi mo sa ibang tao o malabas mo ung sama ng loob mo oo gagaan pakiramdam mo.. pero may mangyayari ba?? sige hihingi ka ng advice.. tanong susundin mo ba? kaya minsan pag ganito.. yosi at tamang buntong hininga nalang ang trip ko.. thinking this too shall pass.. wala naman permanente sa mundo.. good or bad.. temporary lang kaya all i can do is pray na malagpasan ko lahat ng mga nararamdaman ko ngaun.. minsan din pag ganito nararamdaman ko.. ayaw kong lumalabas ng bahay.. kasi alam ko clouded ang judgement ko so baka kung anong katarantaduhan lang ang magawa ko and makes things even worst.. so mukmok for a while and pray for a better day...
Pero pano din kaya un no.. ang hirap kasing makahanap ng taong ung tipong hindi ka pa nagsasalita bigla ka nalang aakapin at sasabihing 'i know' .. tipong no questions ask.. tipong tama at mali hindi ka nya i-ju-judge... hay basta un na un..
No comments:
Post a Comment